منظومه مسافر
منظومه بلند مسافر، ششمین کتاب از مجموعه هشت کتاب می‌باشد که دو سال بعد از منظومۀ "صدای پای آب" سروده شد و در همان سال (بهار 1345) برای اولین بار در مجلة آرش، دورة دوم، شماره پنج به چاپ رسید. در این زمان سهراب به مرز 38 سالگی رسیده بود که مرز پختگی و باروری ذهنی و روحی او به حساب می‌آید. در بین این سال‌ها، یعنی بین سرودن منظومة صدای پای آب و منظومۀ مسافر، او سفرهای آفاقی بسیاری انجام داد. سفر به اروپا مانند شهرهای مونیخ و لندن (1344) و سفرهایی به فرانسه، اسپانیا، هلند، ایتالیا و اتریش (1345) به تجربیات او افزود و این سفرهای آفاقی او را به سفرهای انفسی و درونی سوق داد. در حقیقت سفرهای تاریخی، زمانی و مکانی او زمینة سفر به وادی‌های بی‌زمان و بی‌مکان درونی را فراهم آورد و تمام این تصویر در منظومة مسافر نمایان است. شاعر با اتوبوس به سمت شمال ایران (شهر بابل) می‌رود. تمام مسیر راه را (سیر آفاقی) هوشیارانه طی می‌کند. به مقصد می‌رسد، کمی تأمل می‌کند و سپس به سفر درونی و انفسی دست می‌یابد.
این نوع تحلیل و تفسیر از مجموعه‌ی اشعار هشت کتاب در نوع خود بدیع و تازه است و چه بسا در ادبیات معاصر و شعر نو اولین کار مفصلی است که تاکنون به رشته‌ی تحریر در آمده است.
- مؤلف: محمدابراهیم ضرابیها
- سال چاپ: 1384
- قطع و نوع جلد: رقعی (شومیز)
- شابک 13 رقمی: 9648311153
- ناشر: بینادل
- تعداد صفحات: 192
