🔴 در دوره ده ساله خلافت معاویه در عصر امامت امام حسین (ع), امام حسین روش امام حسن (ع) را پیش گرفتند و به صلح با معاویه پایبند بودند و خلاف ایشان حرکت نکردند. حتی امام حسین (ع) در جواب نامه جمعی از شیعیان مبنی بر قیام علیه معاویه و بنی امیه چنین پاسخ گفتند:
"اکنون عقیده من چنین است تا وقتی که معاویه زنده میباشد در خانه بمانید و از کاری که به شما بدگمان شوند بپرهیزید. اگر او مُرد و من زنده بودم در آن زمان شرایط را برای شما مینویسم".
اینها سندی است مبنی بر اینکه قصد امام حسین (ع) از ابتدا جنگ نبود و روش ایشان کاملا منطبق بر روش امام حسن (ع) بود.
🔴 معاویه در 15 رجب سال 60 ه.ق. از دنیا رفت و در 16 رجب همان سال یزید پسر معاویه بر جای او نشست. یزید که در پی بیعت گرفتن از حسین (ع) بود و در این امر ناموفق بود فشار را بر حسین ابن علی زیاد کرد لذا امام حسین در 28 رجب همان سال از مدینه به مکه به همراه تمام قوم و خویش و خانواده هجرت نمودند. ایشان در سوم شعبان سال 60 ه.ق به مکه رسیدند.
فشارها بر امام برای گرفتن بیعت با یزید زیاد بود و به گوش ایشان رسیده بود یزید قصد دارد در گردهمایی بزرگ مسلمانان در حج و عید قربان از امام حسین (ع) بیعت بگیرد و اگر ایشان قبول نکرد امام (ع) را به قتل برساند.
با افزایش فشارها و تدبیر امام برای خنثی کردن این حیله یزید, ایشان بنا به دعوت کوفیان که نامه های زیادی در دفاع از امام (ع) به ایشان نوشته بودند حج را ناتمام میگذارند و در 8 ذی الحجه سال 60 ه.ق از مکه خارج و به سمت کوفه حرکت میکنند.
امام حسین (ع) در روز دوم محرم سال
61 ه.ق به کربلا میرسد و در آنجا ایشان متوجه میشود که کوفیان فریب تهدید و تطمیع
یزید و ابن زیاد (والی بصره و کوفه) خورده اند و علیه امام حسین (ع) شده اند. لذا
امام تصمیم میگیرد به کوفه نرود. ابن زیاد, عمربن سعد با سپاهی 4000 نفره وارد
کربلا میکند. به گواه تاریخ چندین مذاکره بین عمر بن سعد و امام حسین (ع) انجام
میشود و امام تلاش میکند به نحوی از جنگ و خونریزی جلوگیری کند ولی ابن زیاد دوراه
بیشتر جلوی پای امام (ع) قرار نمیدهد:
