آیت اللہ مجتهدے تهرانے(ره):
«اَللّهُمَّ اجْعَلْنے فیهِ مِنَ الْمُتَوَڪِّلینَ عَلَیڪَ»
خدایا من را در ماہ رمضان از ڪسانے قرار بدہ ڪہ متوڪل باشم و بر تو توڪل ڪنم و چشمم بہ دست دیگرے نباشد.
شخص عربے، بدهڪارے زیادے داشت. نزد امام حسین (ع) رفت و عرض ڪرد ڪہ بدهڪارے دارم، خواستم بہ ڪریمے مراجعہ ڪنم و بہ همین دلیل خدمت شما آمدم.
حضرت فرمود؛ «سہ مسألہ میپرسم؛ اگر یڪے را جواب دادے، ثلث قرضت را میپردازم، اگر دو تا را جواب دهے دو ثلث آن را میدهم و اگر تمام آنها را پاسخ دهے، تمام قرضت را میپردازم.»،
مرد عرب گفت ڪہ آخر من پاسخ ڪسے چون تو را بدهم؟
ڪہ امام فرمود: «جدم میفرمود؛ «الاحسان بہ قدر معرفة» اگر بفهمم چیزے بلدے قرضت را میدهم.» و بعد سؤال ڪرد:
«بهترین چیزها در عالم چیست؟»، عرب گفت: بهترین چیزها ایمان بہ خداست. و ایمان بہ رسول خدا و ایمان بہ شما خاندان اهل بیت.
سوال دوم را اینگونہ پرسید ڪہ «زینت انسان بہ چیست؟»، عرب گفت: زینت عالم بہ حلم، زینت ثروتمند بہ بخشش و زینت فقرا بہ صبر است.
حضرت فرمود ڪہ «اگر اینها نباشند؟»، عرب گفتند: باید آتشے از آسمان بیاید و اینها را از بین ببرد. عالمے ڪہ حلم ندارد، ثروتمندے ڪہ بخشش ندارد و فقیرے ڪہ صبر ندارد، باید از بین بروند.
حضرت امام حسین (ع) فرمود: «نجات از مهالڪ بہ چیست؟» عرب گفت: توڪل بہ خدا.
امام حسین (ع) تمام قرضهاے آن شخص عرب را پرداخت ڪرد و یڪ انگشتر نیز از دستشان خارج ڪردہ و دست مرد عرب ڪرد.
این حدیث را گفتم تا بہ این نڪتہ اشارہ ڪنم ڪہ ماہ رمضان و روزہ ما را موفق ڪند تا بہ خدا توڪل ڪنیم. من از صفر شروع ڪردم و با توڪل بہ این مرحلہ رسیدم. طلاب جوان هم باید با توڪل بہ درس و تحصیل خودشان ادامہ دهند.
«وَاجْعَلْنے فیهِ مِنَ الْفاَّئِزینَ لَدَیڪَ»
خدایا من رستگار باشم و نہ شقے.
اگر رستگار باشم در روز قیامت اهل بهشت میشوم.
«وَاجْعَلْنے فیهِ مِنَ الْمُقَرَّبینَ اِلَیڪَ»
خدایا من را از مقربان درگاهت قرار بدہ.
اینڪہ آدم مقرب درگاہ الهے باشد خوب است نہ اینڪہ خدا عقب بزند او را. گاهے خدا غضب میڪند و بندگان باید حواسشان را جمع ڪنند.
«بِاِحْسانِڪَ یا غایةَ الطّالِبینَ»
بہ حق احسانت اے ڪسے ڪہ نهایت طالبین تویے.
یعنے از هر جا ڪہ آدم ناامید میشود پیش خدا میرود .
