«اللهمّ قوّنے فیهِ على إقامَةِ أمْرِڪَ»
خدایا بہ من قوہ بدہ تا در ماہ رمضان بتوانم بہ خوبے عبادت و امر تو را اطاعت ڪنم، عبادت قوہ میخواهد و قوہ عبادت غیر از قوہ جسمانے است.
ممڪن است شخصے ۶۰ سال سن داشتہ باشد؛ اما قوہ عبادتش از جوانان بیشتر باشد.
باید دعا ڪنیم ڪہ در ماہ رمضان خدا بہ ما قوہ عبادت عطا ڪند، در دعاے ڪمیل هم آمدہ ڪہ خدایا قوہ بدہ بہ من با جوارحم در خدمت تو باشیم.
برڪت زندگے در پرتو عبادت است
«واذِقْنے فیهِ حَلاوَةَ ذِڪْرِڪَ»
یعنے خدایا شیرینے عبادت را بہ ذائقہ ما بچشان تا قرائت دعاهاے افتتاح و ڪمیل و توسل و روزہ و نماز بہ ما مزہ ڪند.
روایت قدسے داریم ڪہ اگر عالمے و طلبهاے بہ علمش عمل نڪند، ڪمتر عذابے ڪہ میڪنم، این است ڪہ شیرینے مناجاتم را از دل و قلبش میبرم.
«وأوْزِعْنے فیهِ لأداءِ شُڪْرَڪَ بِڪَرَمِڪَ»
خدایا بہ ڪرمت ڪارے ڪن ڪہ من اداے شڪرت را بڪنم،
شڪر خدا، تنها گفتن الهے شڪر نیست، اگر من از نعمتهاے خدا بہ جا استفادہ ڪنم، خدا را شڪر ڪردهام، اگر چشمم نامحرم را نبیند و گوشم آواز حرام نشود، نعمت چشم و گوش را به جا آوردهام.
«واحْفَظنے فیهِ بِحِفظْڪَ وسِتْرِڪَ»
خدایا در این ماہ رمضان من را از انجام گناہ حفظ ڪن
مردم این را میخوانند، اما معنیاش را نمیدانند، باید این دعا براے مردم معنا شوند.
روایت است ڪہ اگر گناہ بو داشت، دو نفر پیش هم نمینشستند و اگر مردم از عیب هم با خبر بودند، ڪسے مردهاے را دفن نمیڪرد.
ایمان هم «بو» دارد. پیامبر اسلام (ص) وارد خانہ شد و گفت:
«من بوے اویس را میشنوم»، اویس چون مادرش اجازہ ندادہ بود، منتظر نماند تا پیامبر(ص) بہ مدینہ باز گردد؛ اما بوے خوشش در منزل پیامبر ماندہ بود.
«یـا أبْصَرَ النّاظرین»
اے خدا ڪہ از همہ ڪسانی ڪہ نظر میڪنند، تو بصیرتر و بیناترے،
اے خدایے ڪہ تو بینا بہ همہ اعمال ما هستے، بہ ما توفیق بدہ ڪہ در ماہ رمضان گناہ نڪنیم،
