- ۰ نظر
- ۱۳ خرداد ۹۷ ، ۰۹:۰۰
جلسه هفتاد و پنجم تفسیر زیارت عاشورا
توسط دکتر محمدابراهیم ضرابیها
جلسه شصت و چهارم تفسیر زیارت عاشورا
توسط دکتر محمدابراهیم ضرابیها
خُزَیمَة بن ثابِت بن فاکه بن ثَعْلَبَة بن ساعده انصاری ، اهل مدینه، از قبیله اوس و طایفه بنی خَطْمَه، از صحابه پیامبر اکرم(ص) و حضرت علی (ع) که در گرویدن به اسلام و پیامبر(ص)، بر تمامی افراد قبیله خویش پیشی گرفت. به سبب شهادتش به نفع پیامبر در ماجرای معامله یک اسب، پیامبر به او لقب ذوالشهادتین داد. وی در جنگ صفین در رکاب حضرت علی(ع) به شهادت رسید.
مادرش، کبْشَة دختر اَوْس، از بنی ساعده بود. کنیه خزیمه را ابوعماره نوشتهاند.از زندگی پیش از اسلام وی خبری در دست نیست.
زمان اسلام آوردن وی مورد اختلاف است. برخی اسلام وی را پیش از نبرد بدر(سال دوم هجری) و گروهی پس از آن و پیش از نبرد احد (سال سوم) دانستهاند. او پس از اسلام آوردن به همراه عمیر بن عدی بن خرشه مأمور شکستن بتهای قبیله خود شد.
خزیمة بن ثابت به لقب ذوالشهادتین معروف است،زیرا در جریان گواهی خواستن بر صحت یک دادوستد، شهادت داد و رسول خدا شهادت او را به منزله شهادت دو شاهد عادل پذیرفت. گواهی خزیمه درباره اسبی از پیامبر، به نام #مُرْتَجِز، بود که پیامبر آن را از یک اعرابی خرید؛ اما آن اعرابی معامله را به تحریک برخی منافقان انکار کرد و خزیمه به نفع رسول خدا شهادت داد. پیامبر از او پرسید: «چگونه شهادت میدهی، در حالی که تو همراه ما نبودی؟». خزیمه پاسخ داد: «من میدانم که تو جز حق نمیگویی، چگونه تو را در آوردن دینی از جانب خدا تصدیق کنیم، ولی ادعایت بر خرید اسبی از یک اعرابی پلید را تصدیق نکنیم؟». پس از آن، پیامبر فرمود: «هر که خزیمه به نفع یا برضد وی برای او شهادت دهد، او را بس است». ظاهراً این شهادت ناشی از ایمان استوار خزیمه به رسول خدا و اسلام بوده است. این امر موجب موقعیتی بس ارزشمند برای خزیمه شد و مردم مدینه اعم از اوس و خزرج بدین امر افتخار میکردند. مردم اوس میگفتند: «کسی که پیامبر خدا شهادت او را به مثابه شهادت دو نفر قرار داد، از میان ماست».
- مطالب فوق گزیده ای از جلسه چهل و یکم سخنرانی تفسیر زیارت عاشورا بود، برای دریافت مطالب کاملتر به فایل صوتی جلسه چهل و یکم مراجعه کنید.
جلسه چهل و یکم تفسیر زیارت عاشورا
سَدُّ الاَبواب، به معنای مسدود کردن درها، به واقعهای اشاره دارد که طی آن، پیامبر اسلام به فرمان خدا دستور داد جز درِ خانه امیرالمؤمنین، درِ همه خانههایی که به مسجد النبی باز میشدند مسدود شود. تاریخ این رخداد مورد اختلاف است. این واقعه به صورت متواتر در منابع شیعه و اهل سنت نقل شده و جزء فضایل امام علی (ع) به شمار میآید. امیرالمؤمنین در شورای شش نفره تعیین خلافت، به این فضیلت خود استناد کرده است.
جلسه سی و یکم تفسیر زیارت عاشورا
جلسه بیست و پنجم تفسیر زیارت عاشورا